Πότε πέρασαν 5μιση μήνες από την ημέρα που ήρθε στον κόσμο το αγγελούδι μας! Πότε έφτασε και πέρασε και η βάπτιση! Τον Ιούνιο αποφασίσαμε πως θα βαπτιστεί Σεπτέμβρη και να που ήρθε και τελείωσε κι αυτό.
Η μέρα για μένα ξεκίνησε αξημέρωτα. Στις 6 ήρθε η κομμώτρια. Με κάτι διαλείμματα για θήλασμα, αισίως στις 8 μαλλιά και μακιγιάζ ήταν έτοιμα. Να και η μπουγάτσα στο φούρνο, όχι όχι δεν άνοιξα φύλλο και η ετοιματζίδικη μια χαρά ήταν συνοδευόμενη από κανέλλα και άχνη ή μερέντα. Βλέπετε φιλοξενούσαμε 4 άτομα. Πανικός στο σπίτι αλλά περάσαμε σούπερ.
Να και το μικράκι, ξύπνησε, ούτε παραγγελία να το είχα κάνει. Τον ετοίμασα. Μια ομορφιά! - Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου... Βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες. Διπλοτσεκάραμε με το νονό μην ξεχάσαμε τίποτα και ξεκινήσαμε για τον Άγιο Νικόλαο λαγονησίου.
Στη διαδρομή δέχτηκα ένα τηλεφώνημα που μου την έσπασε λίγο. Είχα ετοιμάσει μόνη μου μπαλόνια-ψαράκια και είχα στείλει τη μητέρα μου να στολίσει τον εξωτερικό χώρο της εκκλησίας, μιας και στο εσωτερικό μας είχε απαγορέψει ο παπάς να βάλουμε το οτιδήποτε. Της είπε πως αν δει μπαλόνια το μυστήριο δε θα τελεστεί! Μάλιστα! Πολύ ωραία! Τι ενοχλούν λίγα μπαλονάκια στα δέντρα... Φωτογράφηση πάντως έγινε, τα μπαλόνια κρεμάστηκαν, τραβήχτηκαν οι απαραίτητες φώτο και ξεκρεμάστηκαν. Ευτυχώς που είχε φτάσει και η φωτογράφος από νωρίς!!
Μέσα στο αυτοκίνητο με έπιασε κι ένα σφίξιμο στο στομάχι, αυτό που σε πιάνει όταν έχεις άγχος. Όχι για τη διαδικασία, αλλά για την αντίδραση του μικρού!
Φτάσαμε κι εμείς στο εκκλησάκι. Είπαμε βιαστικές καλημέρες σε όποιον είχε έρθει και πήγαμε να βγάλουμε φωτογραφίες! Επαγγελματίας φωτογράφος, να μην το εκμεταλλευτεί και η ψωνάρα η μαμά, αλίμονο. Πέρασε η ώρα, εννοείται χαλαρώσαμε θηλάζοντας με θέα τη θάλασσα και πήραμε το δρόμο προς το εκκλησάκι!
Ξεκίνησε το μυστήριο, μα χαρά το μικράκι, χάζευε γύρω γύρω, όλα καλά! Κάθησε στην αγκαλιά του νονού, μου ζήτησε ο παπάς να τον γδύσω, όλα καλά. Φοβόμουν πως θα αντιδράσει, οπότε τον πήγα πάνω από την κολυμπήθρα και του έδειχνα το νερό, άρχισε να κουνάει τα πόδια του όπως όταν κάνουμε μπάνιο στο σπίτι, εκεί τόλμησα να σκεφτώ πως ίσως δεν κλάψουμε και πολύ. Τον παίρνει ο παπάς, του βάζουν λάδι, ο Άγγελος συνέχιζε να κουνάει τα πόδια. Τον βούτηξε μέσα, γελούσε. Πόσο ανακουφίστηκα, που δεν πέθανε στο κλάμα. - Δε βλέπω την ώρα να δω το βίντεο - Του έβαλε λαδάκι, του έκοψε τα μαλλιά, όλα καλά. Μεγάλη συγκίνηση για τη μαμά και το μπαμπά. Το show άρχισε αφού τον έντυσα και κάναμε το γύρω της κολυμπήθρας. Άπλωνε τα χέρια να τον πάρω αγκαλιά, έκλαιγε, έκλαιγε. Η αλήθεια είναι πως έκανε ζέστη, φορούσε και διπλά ρούχα, είχε κουραστεί, με το που τον έβγαλα έξω συνήλθε. Πήγαμε πάλι στη θαλασσίτσα, θηλάσαμε λιγάκι και κατευθυνθήκαμε στην ταβέρνα.
Δεν πολυλογώ άλλο, κοιμήθηκε ελάχιστα, αλλά δε με κούρασε καθόλου. Πήγαινε σχεδόν σε όλες τις αγκαλιές και μόλις ένιωθα ότι κουραζόταν, πηγαίναμε βολτούλα τα δυο μας, αν χρειαζόταν έπαιρνε και τη δόση του (τα μεμέ της μαμάς) και αυτό ήταν όλο.
Επιστρέψαμε στο σπίτι κι αντί να κοιμηθεί παίζαμε μέχρι τις το βράδυ. Power ο μικρός μας Άγγελος και επίσημα πλέον!
(το φωτογραφικό υλικό θα αναρτηθεί μόλις το έχω)
Η μέρα για μένα ξεκίνησε αξημέρωτα. Στις 6 ήρθε η κομμώτρια. Με κάτι διαλείμματα για θήλασμα, αισίως στις 8 μαλλιά και μακιγιάζ ήταν έτοιμα. Να και η μπουγάτσα στο φούρνο, όχι όχι δεν άνοιξα φύλλο και η ετοιματζίδικη μια χαρά ήταν συνοδευόμενη από κανέλλα και άχνη ή μερέντα. Βλέπετε φιλοξενούσαμε 4 άτομα. Πανικός στο σπίτι αλλά περάσαμε σούπερ.
Να και το μικράκι, ξύπνησε, ούτε παραγγελία να το είχα κάνει. Τον ετοίμασα. Μια ομορφιά! - Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου... Βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες. Διπλοτσεκάραμε με το νονό μην ξεχάσαμε τίποτα και ξεκινήσαμε για τον Άγιο Νικόλαο λαγονησίου.
Στη διαδρομή δέχτηκα ένα τηλεφώνημα που μου την έσπασε λίγο. Είχα ετοιμάσει μόνη μου μπαλόνια-ψαράκια και είχα στείλει τη μητέρα μου να στολίσει τον εξωτερικό χώρο της εκκλησίας, μιας και στο εσωτερικό μας είχε απαγορέψει ο παπάς να βάλουμε το οτιδήποτε. Της είπε πως αν δει μπαλόνια το μυστήριο δε θα τελεστεί! Μάλιστα! Πολύ ωραία! Τι ενοχλούν λίγα μπαλονάκια στα δέντρα... Φωτογράφηση πάντως έγινε, τα μπαλόνια κρεμάστηκαν, τραβήχτηκαν οι απαραίτητες φώτο και ξεκρεμάστηκαν. Ευτυχώς που είχε φτάσει και η φωτογράφος από νωρίς!!
Μέσα στο αυτοκίνητο με έπιασε κι ένα σφίξιμο στο στομάχι, αυτό που σε πιάνει όταν έχεις άγχος. Όχι για τη διαδικασία, αλλά για την αντίδραση του μικρού!
Φτάσαμε κι εμείς στο εκκλησάκι. Είπαμε βιαστικές καλημέρες σε όποιον είχε έρθει και πήγαμε να βγάλουμε φωτογραφίες! Επαγγελματίας φωτογράφος, να μην το εκμεταλλευτεί και η ψωνάρα η μαμά, αλίμονο. Πέρασε η ώρα, εννοείται χαλαρώσαμε θηλάζοντας με θέα τη θάλασσα και πήραμε το δρόμο προς το εκκλησάκι!
Ξεκίνησε το μυστήριο, μα χαρά το μικράκι, χάζευε γύρω γύρω, όλα καλά! Κάθησε στην αγκαλιά του νονού, μου ζήτησε ο παπάς να τον γδύσω, όλα καλά. Φοβόμουν πως θα αντιδράσει, οπότε τον πήγα πάνω από την κολυμπήθρα και του έδειχνα το νερό, άρχισε να κουνάει τα πόδια του όπως όταν κάνουμε μπάνιο στο σπίτι, εκεί τόλμησα να σκεφτώ πως ίσως δεν κλάψουμε και πολύ. Τον παίρνει ο παπάς, του βάζουν λάδι, ο Άγγελος συνέχιζε να κουνάει τα πόδια. Τον βούτηξε μέσα, γελούσε. Πόσο ανακουφίστηκα, που δεν πέθανε στο κλάμα. - Δε βλέπω την ώρα να δω το βίντεο - Του έβαλε λαδάκι, του έκοψε τα μαλλιά, όλα καλά. Μεγάλη συγκίνηση για τη μαμά και το μπαμπά. Το show άρχισε αφού τον έντυσα και κάναμε το γύρω της κολυμπήθρας. Άπλωνε τα χέρια να τον πάρω αγκαλιά, έκλαιγε, έκλαιγε. Η αλήθεια είναι πως έκανε ζέστη, φορούσε και διπλά ρούχα, είχε κουραστεί, με το που τον έβγαλα έξω συνήλθε. Πήγαμε πάλι στη θαλασσίτσα, θηλάσαμε λιγάκι και κατευθυνθήκαμε στην ταβέρνα.
Δεν πολυλογώ άλλο, κοιμήθηκε ελάχιστα, αλλά δε με κούρασε καθόλου. Πήγαινε σχεδόν σε όλες τις αγκαλιές και μόλις ένιωθα ότι κουραζόταν, πηγαίναμε βολτούλα τα δυο μας, αν χρειαζόταν έπαιρνε και τη δόση του (τα μεμέ της μαμάς) και αυτό ήταν όλο.
Επιστρέψαμε στο σπίτι κι αντί να κοιμηθεί παίζαμε μέχρι τις το βράδυ. Power ο μικρός μας Άγγελος και επίσημα πλέον!
(το φωτογραφικό υλικό θα αναρτηθεί μόλις το έχω)
