Ύπνος υπό παρακολούθηση!

Πόσες φορές από τότε που γεννήθηκε το μωράκι σας δεν το χαζέψατε την ώρα που κοιμόταν? Εγώ έχω ξοδέψει ώωωωωρες από πάνω του! Ιδίως το πρώτο δίμηνο που δε σταματούσε να κάνει γκριμάτσες, όλο γελούσε. Ακόμη σπάει κανά χαμόγελο, αλλά όχι με την ίδια συχνότητα.

Μετά το πρώτο δίμηνο είχα το άγχος του μπρούμυτα. Κι έτσι μέρα νύχτα τον παρακολουθούσα για να είμαι σίγουρη πως όλα είναι καλά. Ακόμη το έχω το άγχος αυτό.

Έχει κανά μήνα όμως που νομίζω δεν τον χωράει η κούνια. Άραγε όλα τα μωράκια το ίδιο κάνουν? Στριφογυρίζει και απλώνεται και θέλει να βγει έξω από τα κάγκελα κι αν πολυπιέζεται και δεν τα καταφέρνει ρίχνει και κανά κλάμα.

Το στριφογύρισμα γίνεται καλύτερα αντιληπτό κανά βράδυ ή κανά πρωί που τον θηλάζω ξαπλωμένη. Μόλις τελειώσει τον αφήνω στη μέση του κρεβατιού και κοιμισμένος όπως είναι μπορεί να διανύσει όλο το κρεβάτι. Ξεκινάει να στρίβει δεξιά και αριστερά και πάλι δεξιά και μπρούμυτα και πάλι ανάσκελα και στο τέλος καταλήγει να είναι κάθετα στην αρχική του θέση και κάποιες φορές στο κάτω μέρος του κρεβατιού.

Νομίζω πως αν αποκοιμηθώ κάποια φορά, θα περάσει πάνω από το φρούριο με τα μαξιλάρια και θα πέσει από κάτω!!!