Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου έλεγα θα θηλάσω, θέλω πολύ, κάνει τόσο καλό στο μωρό αλλά και σε μένα. Τα έλεγα όλα αυτά αλλά στην πραγματικότητα δεν είχα ιδέα τι θα συμβεί....
Όταν με ρώτησαν στο μαιευτήριο, είπα αποκλειστικό θηλασμό. Η αλήθεια είναι ότι και οι μαίες βοηθούν πολύ και προωθούν το θηλασμό. Αν και σε ιδιωτικό νοσοκομείο, είχα το μωρό στο δωμάτιο όσες ώρες την ημέρα ήθελα. Τις μέρες του μαιευτηρίου λοιπόν (3), ο μικρός κύριος, έτρωγε ανά 3 ώρες.
Το βασανιστήριο ξεκίνησε μόλις μπήκαμε σπιτάκι μας. Μπορεί να ήταν στο στήθος και 20 ώρες την ημέρα. Είχα τρελαθεί, δεν το πίστευα. Η παιδίατρος, που είναι υπέρ του θηλασμού, με βοηθούσε να μην τα παρατήσω, ο άντρας μου το ίδιο. ο μπέμπης το αντίθετο. Μπορεί να ήταν μια ολόκληρη ώρα στο στήθος, να κοιμόταν 10 λεπτά και να ξαναζητούσε στήθος για 1 ώρα.
Πιπίλα δε δεχόταν. Και να του την κρατούσαμε στο στόμα, την έφτυνε. Η παιδίαρος έλεγε πως εφόσον δεν παίρνει μπιμπερό να ξέρουμε ακριβώς τι πίνει, όποτε ζητάει θα πρέπει να του δίνω. Από τη στιγμή που παίρνει κιλά, το γάλα είναι καλό και να μην ανησυχώ πως δε χορταίνει. "Έλα βρε Άντζυ λίγη υπομονή, ο πρώτος μήνας θα'ναι δύσκολος, μετά θα στρώσει" Κι έκανα υπομονή και περίμενα να περάσει ο μήνας. Και πέρασε και τίποτα. Έγιναν λίγο καλύτερα τα πράγματα δηλαδή να τρώει ανά μιάμιση ώρα, μέρα νύχτα. Μέχρι που πολλές φορές με τάιζε ο άντρας μου στο στόμα.
Μετά τον ενάμιση μήνα, άρχισαν οι δικοί μου άνθρωποι να προσπαθούν να με πείσουν να δώσω ξένο γάλα τη νύχτα για να ξεκουράζομαι. Εγώ βράχος, θα κάνω λίγη υπομονή ακόμη. Τους έλεγα εγώ δεν κοιμάμαι, εσείς κουράζεστε? Εξάλλου όλη μέρα σπίτι είμαι, τις δουλειές και το μαγείρεμα τις είχε αναλάβει ο άντρας μου. Το μόνο που είχα να κάνω είναι η φροντίδα του μωρού. Γνωρίζοντας τα οφέλη του μητρικού γάλακτος δεν ήθελα να μπερδέψω και το ξένο.
Πλέον διανύουμε τον 6ο μήνα, θηλάζω αποκλειστικά, ακόμη κάθε 2 ώρες τη μέρα και κάθε 3 τη νύχτα και νιώθω πολύ περήφανη που τα έχω καταφέρει, που δεν έδωσα στάλα ξένο, αφού είχα τη δυνατότητα. Ακόμη κάποιοι απορούν πως αντέχω. Έμαθα να ζω με αυτό και δεν είναι για πάντα. Μόλις τελειώσει ξέρω καλά πως θα μου λείψει όσο και του μικρού. Είναι μεγάλο το δέσιμο, σε κάθε γεύμα είμαστε οι 2 μας, ζούμε για αυτές τις στιγμές. Από τον 3ο μήνα άρχισε να με χαιδεύει, να σταματάει για να με κοιτάξει, να μου χαμογελάσει και να ξανασυνεχίσει. Στιγμές μοναδικές και ανεπανάληπτες. Στιγμές που θα είχα χάσει αν είχα παρασυρθεί και είχα βάλει στη ζωή μας το ξένο γάλα.
 |
| Άσε τις φώτο, θέλω γάλα |
Το βασανιστήριο ξεκίνησε μόλις μπήκαμε σπιτάκι μας. Μπορεί να ήταν στο στήθος και 20 ώρες την ημέρα. Είχα τρελαθεί, δεν το πίστευα. Η παιδίατρος, που είναι υπέρ του θηλασμού, με βοηθούσε να μην τα παρατήσω, ο άντρας μου το ίδιο. ο μπέμπης το αντίθετο. Μπορεί να ήταν μια ολόκληρη ώρα στο στήθος, να κοιμόταν 10 λεπτά και να ξαναζητούσε στήθος για 1 ώρα.
Πιπίλα δε δεχόταν. Και να του την κρατούσαμε στο στόμα, την έφτυνε. Η παιδίαρος έλεγε πως εφόσον δεν παίρνει μπιμπερό να ξέρουμε ακριβώς τι πίνει, όποτε ζητάει θα πρέπει να του δίνω. Από τη στιγμή που παίρνει κιλά, το γάλα είναι καλό και να μην ανησυχώ πως δε χορταίνει. "Έλα βρε Άντζυ λίγη υπομονή, ο πρώτος μήνας θα'ναι δύσκολος, μετά θα στρώσει" Κι έκανα υπομονή και περίμενα να περάσει ο μήνας. Και πέρασε και τίποτα. Έγιναν λίγο καλύτερα τα πράγματα δηλαδή να τρώει ανά μιάμιση ώρα, μέρα νύχτα. Μέχρι που πολλές φορές με τάιζε ο άντρας μου στο στόμα.
Μετά τον ενάμιση μήνα, άρχισαν οι δικοί μου άνθρωποι να προσπαθούν να με πείσουν να δώσω ξένο γάλα τη νύχτα για να ξεκουράζομαι. Εγώ βράχος, θα κάνω λίγη υπομονή ακόμη. Τους έλεγα εγώ δεν κοιμάμαι, εσείς κουράζεστε? Εξάλλου όλη μέρα σπίτι είμαι, τις δουλειές και το μαγείρεμα τις είχε αναλάβει ο άντρας μου. Το μόνο που είχα να κάνω είναι η φροντίδα του μωρού. Γνωρίζοντας τα οφέλη του μητρικού γάλακτος δεν ήθελα να μπερδέψω και το ξένο.
 |
| Με θέα τη θάλασσα... |
